Dem Guscht sein 4. ApfelDe Guscht isch schon e gscheites Kepfel. Gewieft, un ehrlich, ohne Geiz. De Guscht verkäft sei frische Epfel Drauß uff de Landstroß, dort beim Kreiz Weit hinne vorem nächste Ort,Do isch sei Geschäft grad uff die Wies. Zehn Spankerb tracht er morschens fort Unn macht domit en Haufe Kies. En Sunneschirm, mit Moscht e FässlEn alter Stuhl und ach sei Peifel, Sein diefer Hossesack isch s'Kässl.
Des bissel Zeisch ganz ohne Zweifel Isch's Inventar vom ganze Gschäft.
Un wann ma 'n sieht, do dut er lache Un Witzle macht er, wann man trefft. Er hat schon Sticker sibzisch Sache Uff seim Buckel, ehrlich wohr.Dess glähbt kenn Mensch, denn uff seim Kopf, Do finsch kä ännzisch groes Hoor. Unn owends turnt er uff de Schopf, Wo uff de Schnürle dicht gedrängt,Fer owends dann unn aach fer Morsche Sein dunkelbrauner Duwack hängt. So lebt er fascht ganz ohne Sorsche. Sein Firmeschild am StroßerandDes isch en großer Babbedeckel Do druff hat er mit steiler Hand
Sein Name gschriwwe links in's Eckel. Groß in de Mitt steht stolz de Preis.Drei Epfel, häßt's do, fer e Mark. Fer dess kriegsch heit nit'mol e Eis. Dem Guscht sein Preis isch wirklich stark.
Unn jedesmol wann enner haltUnd käft'm die drei Epfel ab Rischt sich erscht uff die Guschtel Gstalt Dann bickt er sich hernod ennab Unn holt enn vierte Apfel raus.Dann guckt der Guscht em in die Aache Des sieht bei ihm so gütisch aus Un dut demm Mensch dann freindlich saache
„Weil Du's bisch, griegsch noch enner gschenkt". Drickt ihm denn vierte in die Hand Worauf der Kunde glücklich denkt „Was ist der alte Mann charmant".
Des hat misch immer schon geblocht.Was des blos soll in aller Welt, Hab isch den Guschtl letschthin gfrocht. „Des isch e viertel von deim Geld!" Wie immer lacht de Guschtel do:Vier Epfel fer e Mark? Sei still! Isch bin genau dodriwwer froh,
Des isch doch grad des, was ich will. Doch wann isch dann noch denne Leit
En Apfel schenk, mit eischner Hand, Do denken die dann voller Freid: „Was isch der alte Mann scharmant". * |